Jatagan z przełomu XVIII/XIX w.
Rękojeść otwarta, bezjelcowa, z okładzinami z kości słoniowej mocowanymi do trzpienia głowni czterema nitami, z charakterystycznie rozdwojoną w kształt skrzydeł głowicą. Listwa mosiężna rozdzielająca okładziny zdobiona koralami. W dolnej części okładziny ujęte stożkowatym mosiężnym pierścieniem z bogatym ornamentem.
Głownia o charakterystycznym lekko sierpowatym kształcie, jednosieczna, ostra od strony wewnętrznej. Powierzchnia płazów zdobiona obustronnie ornamentem. Na płazie wewnętrznym oznakowania (prawdopodobnie wytwórcy). Nasada głowni zdobiona nasadką z blachy mosiężnej, zdobioną po obu stronach guzami, koralami i turkusami.
Pochwa drewniana obciągnięta skórą koloru czarnego, szyta po stronie wewnętrznej, z dwoma mosiężnymi okuciami – szyjką i trzewikiem. Trzewik bogato zdobiony ornamentem roślinnym, repusowany, zakończony charakterystyczną gałką.
Wymiary:
Długość całkowita – 770 mm
Długość głowni – 612 mm
Szerokość głowni – 38 mm
Grubość głowni – 6,5 mm
Secesja, która miała być receptą na XIX-wieczny historyzm okazała się stylem nużącym nadmiarem ornamentu i jakkolwiek uprawiano ją jeszcze wiele lat, to już na początku XX wieku pojawiły się zwiastuny nowych tendencji, zmierzających do uproszczenia
(...)