Kordzik oficerski dla wojsk lądowych.
Rękojeść z uchwytem wrzecionowatym z drewna lakierowanego na kolor czarny, ze spiralnymi karbowaniami pozbawionymi oplotu, ujętym w dolnej części mosiężnym pierścieniem. Głowica mosiężna w kształcie korony służy jednocześnie jako nakrętka mocująca rękojeść na trzpieniu głowni. Jelec mosiężny w kształcie litery S o ramionach zakończonych łezkami.
Głownia prosta, dwusieczna, z długimi płaskimi progami i ością od progów do szczytu. Pióro dwusieczne, symetryczne. Przekrój głowni poniżej progów w kształcie spłaszczonego rombu. Na progu zewnętrznym głowni w prostokątnym niklowanym polu godło Jugosławii – dwugłowy orzeł w koronie.
Pochwa z blachy mosiężnej repusowanej, zdobionej motywem liści dębowych z nałożonymi trzema mosiężnymi okuciami (szyjką, ryfką, trzewikiem) o brzegach z ozdobnymi wycięciami od strony płaszcza pochwy. Szyjka i ryfka z ruchomymi koluszkami, zdobione poprzecznym paskiem z dekoracją roślinną. Trzewik gładki, z odłamaną gałką. Na szyjce, po stronie zewnętrznej, godło Jugosławii.
Wymiary:
Długość całkowita kordzika – 362 mm
Długość głowni – 236 mm
Szerokość głowni – 19 mm
Grubość głowni – 4,5 mm
Secesja, która miała być receptą na XIX-wieczny historyzm okazała się stylem nużącym nadmiarem ornamentu i jakkolwiek uprawiano ją jeszcze wiele lat, to już na początku XX wieku pojawiły się zwiastuny nowych tendencji, zmierzających do uproszczenia
(...)