Bagnet węgierski, wz. 1935
Rękojeść z cylindryczną drewnianą okładziną dwustronnie spłaszczoną, mocowaną w dolnej części w stalowym pierścieniu przynitowanym do trzpienia głowni, a górą okrągłą stalową głowicą z okrągłym otworem na szczycie, nakręconą na koniec trzpienia głowni. Mocowanie na karabinie w otworze trzonu na głowicy i w pierścieniu jelca. Blokada dźwigniowym zatrzaskiem umieszczonym w górnej części jelca po stronie wewnętrznej.
Jelec stalowy przynitowany do trzpienia głowni. Górne ramię posiada pierścień z prostokątnym wycięciem. Dolne ramię płaskie, prostokątne. Po stronie zewnętrznej wybity owalny znak z godłem Węgier a niżej litera B i numer 26568.
Głownia stalowa, prosta, dwusieczna, z centralną ością i symetrycznym dwusiecznym piórem. Szczyt centryczny.
Pochwa z blachy stalowej z hakowym zaczepem żabki na szyjce, zakończona gałką. Na zaczepie żabki owalny znak identyczny jak na jelcu. Wejście dławika wyprofilowane zgodnie z przekrojem głowni.
Wymiary:
Długość całkowita bagnetu – 478 mm
Długość głowni – 337 mm
Szerokość głowni – 25 mm
Grubość głowni – 11,5 mm
Secesja i Art Deco
Secesja, która miała być receptą na XIX-wieczny historyzm okazała się stylem nużącym nadmiarem ornamentu i jakkolwiek uprawiano ją jeszcze wiele lat, to już na początku XX wieku pojawiły się zwiastuny nowych tendencji, zmierzających do uproszczenia
(...)