Miecz japoński

Miecz japoński katana, z początek XX w.

Rękojeść (tsuka) typu otwartego, dwuręczna, z trzonem wykonanym z okładzin drewnianych obciągniętych skórą z płaszczki (samegawa) z charakterystycznymi grudkami i oplotem z taśmy bawełnianej (tsukaito) uformowanym w charakterystyczne romby. Trzon rękojeści ujęty w dolnej części mosiężnym, patynowanym pierścieniem (fuchi) a w górnej części nakryty mosiężnym kapturkiem (kashira) z wycięciami do przewlekania taśmy oplotu mocującej jednocześnie kapturek na rękojeści. W środkowej części rękojeści pod oplotem, po obu stronach umieszczone ozdobne podkładki (menuki) o kształcie zwierzęcia (małpy). Trzon rękojeści mocowany na trzpieniu głowni (nakago) bambusowym kołeczkiem (mekugi) przechodzącym na wylot przez otwór w trzonie głowni (mekugiana).

Jelec tarczowy, okrągły, kuty z żelaza (XIX w.) z otworem na rękojeść nożyka, zdobiony blachą mosiężną złoconą w formie liści niezidentyfikowanej rośliny. Pomiędzy rękojeścią i tsubą oraz głownią i tsubą umieszczone owalne podkładki (seppa).

Głownia jednosieczna (shinogi zukuri) z ością (shinogi) na całej długości aż do sztychu (kissaki). Na progu głowni nałożona osadka progu (habaki). Na trzonie głowni po stronie wewnętrznej wyryta pismem japońskim sygnatura miecznika „Seki ju Ishihara Kananao Saku” (miecznik Ishikara Kananao z miejscowości Seki w prowincji Gifu). Obok znak „showa” stawiany przez armię japońską oznaczający, że miecz został sprawdzony i dopuszczony do użytku przez oficera.

Pochwa (saya) drewniana, lakierowana na czarno, pozbawiona metalowego kołnierza (szyjki) zabezpieczającego wlot pochwy oraz ucha (kurikata) do przewlekania taśmy. Pochwa przystosowana do noszenia w skórzanym pokrowcu w czasie II wojny światowej.

Wymiary:
Długość całkowita miecza – 948 mm
Długość głowni – 711 mm
Szerokość głowni – 29 mm
Grubość głowni – 7 mm